jueves, 3 de septiembre de 2015

GRP (Le Grand raid des Pyrénées). 21/08/2015.

87km
5668m+ y 4851m-
18h03'

Llega la gran cita de la temporada, otra barbaridá de 160km y 10000m+, bastante más cerca de casa que l'UTMB de l'añu pasáu. Voi colos deberes meyor fechos (creo...) que l'añu pasáu, unes cuantes hores d'entrenu menos pero descansando más y sin machacame tantu durante tol añu. Tou y así, son muchos kilómetros y muches hores y cualquier tontería puede facer que nun termines; hasta más o menos los 100km o 18-20h, sé que aunque nun tenga'l día, sácolo, d'ehí p'alante tá claru que me queda grande...
Salimos a les 5 la mañana y la primer subida de 15km y 1500m+ llévame 2h20', voi mui tranquilu y pásame bastante xente, nun-y doi importancia precisamente porque voi mui tranquilu, caminos anchos y pistes d'esquí.
Nel siguiente tramu empiecen los caminucos ratoneros llenos de piedres típicos de Pirineos y algún que otru tramu de bloques onde hai que pisar con muchu cuidáu, tou ello en terrenu de sube y baxa sin grandes desniveles pero de llanu nada. Empiezo a pasar xente sin parar, ye curiosu lo mal que se defiende la xente en xeneral nesti terrenu y lo mal que baxen, porque vese cuando alguien va despaciu porque nun quier castigar la musculatura o cuando ye porque van a puntu de dexar la dentadura nun morrillu...Procuro nun emocioname muchu y siguir reservando, pero en delles baxaes dóime algún homenaxe...
En La Mongie (31 km) fago una paradina d'unos 10' a comer curiosu y a dexar pesu (¡casi-yos tupo la fosa séptica!jijji) y arranco animáu pola vexetación de felechu, gorbizu y una especie de cotolla que fai que me sienta como en casa. Vamos a pol Pic du Midi y el calor que llevamos sufriendo dende la salida comienza a pesar, más a estes hores y sin una puñetera sombra, pero ye lo qu'hai. Una baxadina y a subir, que yá veo yo qu'hoi p'abaxu y en llanu corriendo bien, pero p'arriba caminando nun tengo precisamente el meyor día. Espectacular la vista que tien esti monte y aunque temos nuna ¿carrera? ye obligatoriu parar un cachín a contemplar el paisaxe.
Baxando voi garrando xente y nel Col de Sencours otra paradina a comer, beber y cargar agua pal siguiente tramu de 20km hasta Hautacam. A mí llevóme 4h, col 1,5l d'agua reglamentariu y col calor que facía y colo pocu que suelo yo beber, si-vos digo que les pasé putes pa nun quedar ensín agua...mantuve el puestu que llevaba nel Pic du Midi pero llegué h.odíu, físicamente porque nes subíes yá daba pena aunque siguía baxando y corriendo bien, y lo que más me preocupaba, mentalmente, taba empezando a dar demasies vueltes al tema. Eso sí, el tramu espectacular, llagos, pedreros y  praderes, subiendo y baxando collaos per senderinos y terrén d'alta montaña sin ver un alma.
N'Hautacam ta Jose Vicente Benito, yá corrió equí creo que 5 años y un añu terminó 2u, fuímos un peazu xuntos na primer subida; dizme que queda equí, que nun puede más; charramos un pocu pero doime prisa en marchar o sinón acabo yo quedando equí con él...
Baxada gorda a Pierrefitte, 12km y 1200m- de correr correr pa llegar al km 76, la prueba de fueu pa ver si tamos en condiciones de siguir o hai que apease. Voi como un cañón y adelanto a tou cristo, 37 puestos namás y na menos, voi con ritmu onde hai que correr fuerte y axilidá nos tramos más técnicos. Feliz y contentu, nun me acuerdo pa nada del calor y de tou lo que pasé hasta agora, aunque procuro beber y beber y beber...
Nel avituallamientu cambio de ropa, playeros, vuelvo a soltar lastre, como, bebo, como más, bebo más, charro colos voluntarios, noto un calor de la de su madre (toi sudando a chorru y eso que toi sentáu nuna silla sin facer gran cosa), sigo comiendo, bebiendo, charrando, sudando...¡hostia, llevo 1h10' equí!, hala fiyos, o marcho o quedo...Sólu perdí 9 puestos parando tantísimu tiempu, así que la cosa paez que tá h.odía pa toos...
Casi 12km, 1200m+ y 2h40' de subida coincidiendo col oscurecer acaben conmigo, l'estómagu depués del avituallamientu cerró a cal y cantu y nun soi quien a meter p'allá más que sorbucos d'agua de xilgueru. Cada vez subo peor y sin meter combustible la cosa nun promete muchu. Queda tola nueche y nestes condiciones y col tramu de monte a tomar pol sacu de toa civilización hasta Cauterets prefiero quitar el dorsal, nun vaya ser que quedemos per ehí trabaos que nin p'alante nin p'atrás, de nueche y colos que me puedan ayudar igual o peor que yo...
Agora vien la parte más cachonda del tema: ¿que pasa cuando abandones nuna carrera d'esti tipu y quies volver al puntu onde dexasti aparcáu el coche?, amiguín, casi te sal más cuenta siguir corriendo y acabar...¡¡Vaya matu!!
3 hores y picu esperando nel chiringuito del avituallamientu a que nos baxasen a Pierrefitte. Mientres tantu tas viendo llegar cada cuadru que mete miéu...a la xente yá-y cuesta coordinar y háilos que lleguen h.odíos, h.odíos. Eso sí, los voluntarios de 10, tán con una comedia increíble, cantando, bailando, ofreciendo comida y bebida y animando a tol mundu. Llamóme l'atención qu'igual pasaren 6 o 7 pareyes/matrimonios que diben corriendo xuntos, y sobre tou qu'ellos diben bastante más fundíos qu'elles, que diben con cara de tar pensando: "menuda mierda paisano que traigo yo equí, que yá va que nun puede colos güevos". Y yo, que como a dios per una pata, sin ser capaz a comer nada...
Cuando por fin arrancamos cola fregoneta llena de cadáveres, un tramu de pista malísima que paez que nun se acaba nunca, esto paez una baticao, su madre!!. Acaba la pista y empieza un tramu de carreteruques, el piloto caliéntase y baxamos alegres alegres, el valencianu que llevo sentáu al lláu y que tuvo que retirase porque devolvía tou lo que metía...menos mal que fue previsor y garró una bolsa. A la octava arcada lo menos, el conductor pega un frenazu, para, prende la lluz y pregunta: "¿todo bien?, ¿lleva bolsa?", contesto yo pol valencianu, que'l probe bastante tien y arrancamos otra vez yo creo que más rápidu tovía qu'antes...
Casi 1h depués faciendo tramu llegamos a Pierrefitte, tenemos qu'esperar otres 2h y media a que venga'l bus que nos lleve a Vielle-Auré, asina qu'intentamos echar una cabezadina nel polideportivu. Cuando por fin montamos en bus, el xofer piérdesenos peles afueres de Lourdes y vese que nun sabe pa onde tirar, eso sí, parar nun para y fai como que sabe..., otru par de hores depués por fin llegamos, son les 7 la mañana y de la qu'entro al hotel tán preparando'l desayunu, agora sí que paez que me entra dalgo, desayuno y pa la cama.
Pela tarde voi a ver llegar a la xente de 32h p'alante, la verdá que h.ode retirase pero tampocu toi mui afectáu, nun pudo ser y yá tá. Contaba despedime d'esta distancia con esta carrera, y aunque nunca se puede escupir p'arriba, sigo convencíu de que ye demasiáu.
Carrera mui bien marcada (una cinta cada 30 metros, que tuve tiempu bastante pa dir contando pasos...), avituallamientos correctos (aunque'l tramu de Sencours a Hautacam resultó demasiáu llargu col calor que fizo) y voluntarios mui amables. Quitando algún tramu puntual nun me paeció más técnica que'l UTMB, aunque eso sí, ye muchu más montañera nel aspectu que ties tramos mui llargos onde nun hai un alma.




No hay comentarios:

Publicar un comentario